DUHA ANG REBOLTO SA SANTO ENTIERRO SA MINGLANILLA

Ang estorya sa Haya sa semana santa nagsalamin sa pagtoo ug pag-debosyon.  Sama kang Kristo Hesus nga taga-Galilea, ang Haya nga gikan sa Espanya gihangop sa katawhan sa Minglanilla uban sa tumang kalipay ug walay pagkabugtong pag-debosyon aron magpabiling buhi ang unang semana santa sa Herusalem.

Tungkopanon si Severina Resma, maanyag ug mahadlokon sa Diyos.  Naminyo siya ni Esteban Heruela ang taga Ilokos nga gidala sa Sugbo ug usa ka Kastilang Prayle.   Si Esteban ug Berina nahimong sandalan sa mga buot mosulod sa kinabuhing relihiyoso - bokasyon nga gisagop sa daghan nilang mga apo nga sila Sor Fructuosa ug Padre Ceferino Cana y Heruela, ang mga anak ni Tarsila; sila Sor Francisca ug Padre Atillano Heruela y Mantalaba, ang mga anak ni Severo;  ang apo nila Padre Atillano ug Perpetuo Heruela nga si Padre Julius Perpetuo y Jaca; ang apo ni Tarsila nga si Padre Dionesio Villordon y Cana; ug si Monsignor Felino J. Caballa, ig-agaw nila Sor Fructuosa ug Padre Cana.

Ang estorya sa ikaduhang rebolto sa Santo Entierro sa Minglanilla nagsugod diha ni  Sor Fructuosa kinsa milalin sa Espanya alang sa iyang walay pagkabugtong panaad, isip mongha, didto sa kombento sa Hijas de Caridad dela Immaculada Concepcion.   Sa wala pa ka-ordinahi ang iyang manghod, gipadala ni Sor Fructuosa ang ikaduhang El Santo Entierro del Cristo ang Haya sa prosisyon sa semana santa sa Minglanilla sukad niadtong tuig 1920 hangtud karon.  Gi-isip kining gasa-pasalamat alang ni Padre Ceferino.

Pagkamatay sa bana ni Tarsila nga si El Cabeza Lope Algabre Cana,  ang pagatiman sa ikaduhang  Haya  napunta ngadto sa ilang anak nga si Agatona ug gidumala sa iyang bana si Rosendo dela Calzada lapas katunga sa termino sa Kura Paroko nga si Padre Filomeno Silva (1905-1944) hangtud sa panahon ni Padre Narciso Maglasang (1945-1948).  Unya gikan ni Agatona ang pag-atiman sa ikaduhang  Haya  napunta ngadto sa manghod niyang si Andrea ang kapikas Francisco Villordon y Hernane,  igsuon ni Padre Anatolio ug sa El Presidente Resituto Villordon.

Sa tuig 1958, nahisgutan ang kabahin sa unang Sto. Entierro (unang Haya) nga maoy gigamit sa prosisyon sa Semana Santa gikan sa tuig 1857 hangtud 1919.  Gipangita kini ni Padre Dionesio alang sa iyang Parochia de Sto. Tomas de Villanaueva sa  Matutinao.  Ang unang Haya nga gitipigan sa magtiayong Rosendo ug Agatona tungod sa pagkatipak niini wala na makaplagi hangtud karon.  Gani ang kamanghorang anak ni Agatona nga si Zosimo dela Calzada walay bisan diyutay nga kasayuran niini

Gikan ni Andrea ang pag-atiman sa ikaduhang Haya napunta ngadto ni Badiday ug karon ubos na kini sa hinugpong nga pag-atiman sa mga apo ni Andrea ug ni Antonio Cana Villordon y Heruela, apo sa tuhod ni Severina Resma Heruela - kadtong maanyag nga Tungkopanon.

   

 

THE HOLY FACE

Halos magkapareho ang Arabic nga akhirah ug ang Italianong acheropita.   Ang naulahi nagkahulugag dili mugna tawhanon, ang naguna kinabuhing walay katapusan.   Ang bukot sa Turin (Shroud of Turin) ug ang   Veronica sa Manopello (Veil of Manopello) giila nga mga acheropita.   Ug agig pamalandong sa semana santa, hisgutan nato kadtong usa ka pagtuon sa mga eksperto sa Tri-Dimensional Computerized Imaging   nga gipahigayon didto sa Polandia ug Italia kabahin sa duruha ka mga acheropita.

Ang nawong nga napatik sa belo sa Manopello maoy tradisyonal nga paglarawan sa nawong ni Kristo – bungoton, taas ang buhok, buka ang duha ka mata, medyo ablig gamay ang baba, ug may pagka-hiwi ang ilong.     Namatud-an sa maong pagtuon nga ang Veronica ug ang bukot-Turin  magka-pareho sa daghang aspeto ilabi na ang pagkahaom sa duha ka nawong kon iakob kini.

Nakita usab ang pagkatakdo sa agi sa mga samad.  Ug sa pisiko- kemikal nga pagtino, nahibaloan nga ang mga larawan naporma sa dili managsamang higayon.  Apan ang makapa-igking sa tanan mao nga ang napatik nga mga dagway nagagikan sa usa ka tawo nga gipaantos ug gidagmalan diha sa kamatayon.   Ang pagtoo nga kining duruha ka acheropita naglarawan sa Sagradong Dagway ni Hesus nasabwag na sa kalibutan diha sa adlaw-adlaw nga pagbisita ug pag-debosyon sa mga larawan dinasonan sa mga relihiyoso ug sa Santo Papa sa Roma.

Si Hesus miingon:  Wala pa gayuy tawo nga nakakita sa Dios (Huwan 1:18).  Ang mga sagradong larawan ni Kristo nga miabot sa atong panahon karon bunga lamang  sa imahinasyon sa mga maestro nga nagdibuho niini.

 

Kinabuhi sa mga Pagano ang pagsimba atubangan sa mga diyos-diyos, sa mga estatuwang binuhat sa tawo.  Naglisud sila pagpahiluna sa ilang kaugalingon diha sa pagsimba sa Diyos nga dili makita.  Agig pagpahigayon sa gimbuhaton sa pagampo, gitugotan sa Simbahan ang pagamit ug mga imahen,  estatuwa, ug uban pang butang nga maoy mo-representar sa tinuoray nga giampoan.  Ug kining pagtugot nagpabiling wala malibkas hangtud karon.  Unsa ka importante kining duruha ka mga acheropita?

Nagkadaiya ang mga larawan sa nawong ni Hesus sa Simbahan, sa tindahan, ug sa atong panimalay.   Adunay imahen nga singkit ug mga mata, super-kulot ang buhok, daw-periko ang ilong, bukad ang mga ngabil, lubid-lambo ang buhok, ug super-pogi usab.  Ang pagmugna ug usa ka panagway sa Anak sa Diyos (standard image of Christ)  pinasikad sa bukot-Turin ug sa belo sa Manopello makamugnag bag-ong kalibutanong pagtoo, pagpakabana ug panagdait.  Ang pagsimba sa matuod nga nawong ni Kristo, makahatag kanatog kaisog pagpugong sa atong kaugalingon, paglikay sa makadaot sa lawas ug kalag, ug paghingpit sa atong pagtoo sa Diyos nga Usa.  Kay ang adlaw-adlaw nga pakig-atubang Kaniya magmugna  ug usa ka personal nga relasyon nga mopagaan sa tawhanong paningkamot ilabi na sa panahon sa panginahanglan, sa mga butang nga daw lisud kabuton.

 

 

THE GOD-MAN

Jesus walked with them all the way to Emmaus but they did not recognize him.  He disappeared after breaking the bread.  Mary Magdalene saw Him standing but she did not realize that it was Jesus she was with.

At the upper room Jesus said to them:  “Touch me and see; a ghost does not have flesh and bones, as you see I have.’    And He took the broiled fish and ate in their presence.

These incidents would make us wonder just what kind of a body did Jesus have after His Resurrection?  Was Jesus’ body that of a ghost, an angel or that of a man?   Am no doctor of Divinity not even close to be called a good Christian but I could crack the nut by simple intelligence.  Why the Disciples and Mary Magdalene, did not recognize Jesus at once despite their long years of association is due to sorrow, regret, and fear.  While Peter disowned Him, the majority left Jesus all alone to suffer and die. 

Jesus is the God who became Man at the moment of the Annunciation and is the God-Man after His victory over death.  He suffered as a Man, resurrected as a God, two Natures working as One.   He had both Natures all along at the moment of being gone and at the point of return, otherwise, He could not have died as believed nor came back with an angelized body as what resurrected bodies are.   

On the road to Emmaus, it was the human Jesus who manifested and walked with the disciples or else the disciples would have exhibited fear and immediately fell aground as did Moses before the consuming  Presence of God in a bush. It was the man-Jesus who broke the bread and the Divine made Jesus disappear outright before their eyes.  It was the man-Jesus who talked to Mary Magdalene, masticated the broiled fish, and conversed with them on Ascension Day.  But it was the God-Jesus they saw up the clouds.

This shifting of natures is not new to Jesus at all.  He has done this once in the presence of John-Peter-James.  Jesus had to shift to Divine nature (Transfigure) to level up with the superior natures of Moses and Elias.  He has to become a God to be able to meet and chat with them and "to sit with the Father" forever as the "Begotten Son of God."

This is my answer to those who say that Jesus did not die on the Cross, was resuscitated and returned as a Man; lifted up by the Power of God, is coming to restore His Gospel,  fight the Anti-Christ, bring Peace to the Nations, marry, die and line up for judgment in the end of Days.